Wat praat u hard!

Ze hadden elkaar op latere leeftijd leren kennen.
Een van de bruiden wist het al haar hele leven. Ze hield van vrouwen.

De andere bruid had het pas op veel latere leeftijd ontdekt. Na een huwelijk entwee kinderen, werd ze voor het eerst verliefd op een vrouw. En ineens vielen alle puzzelstukjes op hun plek.

Tijdens ons gesprek vooraf, vertelde ze me dat haar hoogbejaarde moeder er helemaal achter stond. Ze was blij voor haar dochter en heel enthousiast over haar aanstaande.

En op de trouwdag heette ik iedereen welkom. Ik begon bij het bruidspaar, de kinderen en natuurlijk de moeder van de bruid.

Maar ik zag moeder moeilijk kijken, met haar hand naar oren gaan en mijn kant uitleunen. Ze leek me niet goed te kunnen verstaan.
Waarna ik mijn speech onderbrak, haar aankeek en zo helder als ik kon haar vroeg: ‘Mevrouw, kunt u mij verstaan?’ Haar reactie was: ‘Wat zegt u?’

Het was heel duidelijk dat moederlief mij niet kon verstaan. En door mijn ervaring met oma’s die niet goed kunnen horen, wist ik dat er wat gedaan moest worden. Dus ik vroeg aan de bruiden of er nieuwe batterijtjes mee waren voor het gehoorapparaat?

Ze keken me verbaasd aan: ’Nu? Wil je dat nu doen?’
Ja, natuurlijk gingen we dat nu doen. Moeder is erbij en blij. Dan moet ze het toch ook kunnen horen?

Dus zo werd ter plekke de inhoud van het tasje van moederlief op de tafel geleegd en konden de batterijen in de gehoorapparaatjes vervangen worden. Na wat ‘gepiep’ van de apparaatjes en alle spullen weer in het tasje gestopt te hebben, kon de ceremonie weer hervat worden, maar niet na een belangrijke check.

Ik vroeg moederlief: ‘ Mevrouw, kunt u mij nu goed horen?’

Haar stem schalde door de trouwruimte: ’Wat praat u hard!’

En zo met iedereen aan boord kon het feest écht beginnen.